Her gün aynı şeyleri, aynı saatlerde yapın. Ne zaman neyin olacağını bilsin ki, sürprizlerle karşılaşmasın. Böylece kendini güvende hissedecek ve size güveni daha da artacaktır. Ne zaman banyo, ne zaman yatma zamanı olduğunu bilmesi, heyecanlanmasını engelleyip beklenilmeyen davranışlarda bulunmasını engelleyecektir.
Herşeyden önce problemlerini kendisinin çözmesini bekleyin. Her zaman yardım edeceğinizi, sormasının yeterli olduğunu anlamasını sağlayın. Ancak siz yardım etseniz bile, yaptığı işin onun başarısı olduğunu söyleyin.
Sorumluluklar verin. İhtiyaç duyulduğunu ve önemli biri olduklarını hissetmeleri güvenleri için gerekli. 2-3 yaş çocukları, annelerine çamaşır yıkamada, çiçeklere su vermede ve evcil hayvanları beslemede yardımcı olabilirler. Ancak bu gibi durumlarda ne istediğinizi açık açık belirtin. "Masayı kurmama yardım et" yerine "her tabağın üstüne bir peçete koyar mısın" gibi.
Bir işi bitirdiğinde onu mutlaka tebrik edin. Kendine güveni olmayan çocukların takdir edilmeye ihtiyacı vardır.
Çocuklar, ailelerinden öğrenirler davranış biçimlerini. Siz bir işi başaramadığınızda üzülüp, ağlıyorsanız, ya da davranışlarınız değişiyorsa, çocuğunuzda aynı şekilde davranmaya başlayacaktır. Halbuki bu kadar üzülmek sizin için de iyi değil. Hayat yeterince stresli, ne kadarını boşverirsek, kazancımız o kadar fazla olur.
